Hedendaagse kunst
THIS IS MY CHURCH
Als ik schrijf dat we in woelige tijden leven, dan mag dat als een heel erg koel understatement gelezen worden. Op veel plaatsten staat de wereld in brand. Oorlog, klimaatverandering, oranje presidentskandidaten, economische crisis… teisteren ons dagelijks. Nieuws of fake news, wie kan het met zekerheid zeggen. Social media toont je een spiegelbeeld waarmee je nooit tevreden kan zijn want het spiegelbeeld van je buur schittert altijd meer dan dat van jezelf.
Omwille van al die redenen hebben steeds meer mensen nood aan ontsnappingsroutes, momenten waarop ze even op de pauzeknop kunnen drukken. Deze noodzaak aan rust kunnen we een zoektocht naar zingeving noemen. Zingeving is geen vies woord, maar een houvast. Laat het nu net kunst zijn die voor veel mensen een handvat, een baken van rust betekent. Kunst opent mentale deuren en neemt grenzen weg. Voor veel mensen voelt het ervaren van kunst aan als iets ‘hoger’. Kunstenaars openen deuren naar denkbeelden die we niet kunnen of willen benoemen. Ze scheppen werelden waarin de toeschouwer graag vertoeft.
Terwijl kerken leeglopen, zien we musea, biën-nales, galerijen en kunstmanifestaties vollopen. Kunst als antwoord op de zoektocht naar zingeving. Kunst als mogelijke nieuwe religie.
Daarom: ‘THIS IS MY CHURCH’.
Je kan/mag jezelf de vraag stellen of dit dan de zingeving is waarnaar we zoeken? Is het kunst waar we nood aan hebben? Kan kunst antwoorden geven op levensvragen? Kunnen kunstenaars spiegels voorhouden? Zijn kunstenaars op de één of andere manier geschiedschrijvers die de zaken onverbloemd en eerlijk benoemen? Ik kan zelf geen antwoord op die vraag geven. Het enige wat ik met zekerheid kan stellen is dat kunstenaars zelf een absolute noodzaak voelen om kunst te maken en dat dit voelt dit als zingeving. Je hoort het bij veel kunstenaars, het creëren van hun oeuvre biedt hen een handvat, een houvast. Het is duidelijk dat deze handvaten ook gretig vastgegrepen worden door toeschouwers.
Dit is wat de kunstenaars de bezoekers in deze editie bieden. Het is een tentoonstelling over kunst als vorm van religie. Een tentoonstelling die soms slaat, maar ook zalft, ontroert en ontwapent, die de kunstenaar op zijn kwestbaarst laat zien, maar evengoed de bezoeker confronteert met zijn eigen kwetsbaarheid.
De Zwitsers-Britse schrijver-filosoof Alain de Botton verwoordt het zo:
- Kunst heeft een heel belangrijke functie om ons hoop te geven. Kunst is een reddingsvlot om ons door de duisternis te loodsen en schoonheid maakt deel uit van haar missie.
- Kunst herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn in ons lijden. Kunst biedt ons momenten van verbondenheid rond de donkere realiteit van ons leven, op een manier die welsprekend en waardig is.
Klaus Verscheure
DE TENTOONSTELLINGEN ZIJN ELKE ZATERDAG EN ZONDAG OPEN VAN 13U TOT 18U,
VAN 10 november
T/M 1 december.
Gastartiesten:
NAAST HET HEDENDAAGSE kunst parcours
DE BASILIEK VAN VÉZELAY
De 12de eeuw spreekt met de 21ste
De Maria Magdalena-basiliek verrijst tussen aarde en hemel, op de top van de middeleeuwse stad Vézelay in Bourgondië. Ze staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is de bevoorrechte plaats voor een inwijdingsreis die onze geesteswetenschappen, onze behoefte aan betekenis, onze relatie tot het zichtbare en het onzichtbare in vraag stelt. Daarin werken ruimte, licht en sculptuur samen en bieden ze elke bezoeker de mogelijkheid tot een unieke, intieme en kosmische ervaring.
Net als de staande stenen van Stonehenge of de piramides van het oude Egypte is de Madeleine een onvergetelijke architectuur van licht: zon en stenen spreken met elkaar door de uren en de seizoenen en dit op een unieke manier tijdens de zonnewendeperiode. De foto’s van Philippe Brame uit zijn boek Gloires de l’ombre en de film À l’ombre de la Lumière getuigen van deze hartverscheurende bruiloften.
Ook uitzonderlijk is het grote binnentimpaan dat uitkomt op het schip. In dit stenen beeld, een juweel van de romaanse sculptuur, noch het laatste oordeel, noch de hel, maar een wereld in transformatie: door nieuwe energie te ontvangen, begint de mensheid haar wending naar het licht dat uitgaat van de open handen van Christus. De film The Dance of the New Adam, gemaakt door het Maison du Visiteur, onthult hoe de 12de eeuw met de 21ste eeuw spreekt .
Het Bezoekershuis wordt gerund door liefhebbers van architectuur, kunstgeschiedenis en culturele bemiddeling . De scenografie bereidt de bezoeker voor op het aangaan van een persoonlijke relatie met het erfgoed van Vézelay.
Vertoningen op zaterdag
en zondag om:
13:00 – 14:00 – 15:00 – 16:00 – 17:00Op zondag 24 november om 15:00 :
Conferentie (in het Frans):
“Hoe de 12de eeuw met de 21ste eeuw spreekt”
NAAST HET HEDENDAAGSE kunst parcours
De kathedraal van Jean Linard
In Neuvy-deux-Clochers in de regio van Berry (F), niet ver van Sancerre, Menetou-Salon en vlakbij La Borne, een pottenbakkersdorp sinds de 15de eeuw, staat de kathedraal van Jean Linard.
Kunstenaar, pottenbakker, beeldhouwer, graveur, schilder en bouwer, Jean Linard werd geboren in 1931, studeerde graveren in Parijs en keerde vervolgens terug naar zijn regio van herkomst. Hij vestigde zich in 1959 als pottenbakker in La Borne, kocht vervolgens een oude steengroeve en begon daar zijn huis te bouwen.
Begin jaren tachtig begon hij met zijn werk: de bouw van zijn Kathedraal in een resoluut oecumenische geest: je wordt verwelkomd door Jezus, je ziet verderop Maria, Jozef, daarna Boeddha en Mohammed. Jean laat zich inspireren door Gaudi, Picasso, Facteur Cheval en Picassiette. Hij zal van zijn tuin een werk maken dat hij zijn hele leven zal voeden, gevuld met fantastische aardewerken. Hij zal verschillende technieken en materialen gebruiken om zijn werken te creëren: zandsteen, raku, mozaïek, cement en gerecyclede voorwerpen. Deze kathedraal is de hoogste ter wereld, zei Jean: hij heeft de hemel als dak…
Diep religieus was Jean Linard, hij heeft een magische wereld kunnen creëren waar vrede en sereniteit heersen. Na zijn dood in 2010 en ondanks dat het sinds 2012 op de Monumentenlijst van Frankrijk stond, werd de site geleidelijk verlaten. Een jong koppel kocht het uiteindelijk in 2022 om dit representatieve werk van Singular Art tot leven te blijven brengen.
De kathedraal van Jean Linard is een representatief werk van Art Singulier, te ontdekken in Tourinnes via een fototentoonstelling.
NAAST HET HEDENDAAGSE kunst parcours
Institut de La Providence (Waver)
De studenten laten het lied ’God Is a DJ’ van de Engelse groep Faithless in zich resoneren, geschreven in 1998 en geremixed door David Guetta in 2021. Door woorden, door tekeningen, door kleuren of door gebaren zijn hun plaatsen ontstaan waar de wonden van jonge vrouwen en jonge mannen worden genezen, of, om het positief te zeggen, de plaatsen van echte ademhaling waar onze wereld vasthoudt aan hun dromen, aan hun absolute noodzaak.
Discreet, met opgeheven hoofd naar de hemel, worden toeschouwers uitgenodigd om hun gerecyclede kerk binnen te gaan en het gezoem van het jeugdwelzijn vast te leggen.
Namen deel aan het project :
Inaya Ajji, Lillou Barbiau, Alessia Dell’Olio, Léa Verboomen, Maëlle Trémerie, Olivia Simonis, Clara Demillecamps, Cédric Dhyne, Léa Paulus, Sawdiatou Niang, Kauthar Nassor, Maricia Kosesamgo Puati, Manon Goethuys, Laura Dos Santos, Axelle Adamcsyck (vierdejaarsstudenten sociale wetenschappen)
Olivier Trauscht, Enzo Robert, Jérémy Bosman, Zora Bourgois, Lana Bouzsamaz, Charline Dechamps, Gabriella Ribeiro Sousa, Daria-Elena Mursa, Mattéo Mordenga, Louis Moens, Sandy Moisse, Victorine Lejeune, Gabriel Delfosse, Lola Mikailov, Eleanore Lammens, Lucas Lambot, Nikolina Kozliczak, Bryane Iteka, Nicolas de Patoul, Kelsie Keza, Ines Amjahad, Pauline Eggen, Houda El Jebli, Hugo Gahama Iyamuremye, Brieuc Henriet, Mia Harpigny, Maël Lemercier, Damian Dropia, Lucie Jacot, Léah Janssen, Scotty Kabemba Wa Kamemba, Joffrey Lask, Win Nzokira, Zoé Pereira Garcia, Satya Sean, Luna Luparello, Elena Wastiaux, Ziyad Raqi, Karam Dhimdi (Reto-studenten).
Leraren :
Marie Demanet, Nathalie Totin en Anne Waltener