18
Chez Nelly Bruneel – À la Ferme du Rond-Chêne
Rue du Culot 58
Tourinnes-la-Grosse
19
Chapelle du Rond-Chêne
Rue du Culot, Tourinnes-la-Grosse
62
Chez Muriel de Peñaranda,
dans la cour de la Ferme de Wahenge
Rue de Wahenge 43, La Bruyère
84
Chez Patrick et Florence de Halleux
Ferme des Vignes,
Rue de l’Étang 33, Nodebais
90
Église Saint-Amand
Rue Auguste Goemans 7, Hamme-Mille
François de Coninck
“Wat is jouw aanpak?” Ik ben altijd een beetje in verlegenheid gebracht door deze traditionele vraag, omdat die het idee van meesterschap oproept, en dat alles in sereniteit. Het veronderstelt een bewuste oriëntatie van iemands uitgangspunt, richting en middelen: alsof men bij het begin weet waar men naartoe wil, greep op de dingen heeft, een savoir-faire heeft om richting te geven aan z’n ideeën. Nu komen de objecten die ik maak, ongeacht hun stijl, uit in mijn onbewuste en dringen ze zich op aan mijn geest door te tasten in de mist van mijn gedachten – als ze zich al niet terugtrekken. In dit geval gaat het er voor mij vooral om dat ik ze het laat doen. Als een inspiratie mij bezielt, is die blind, zo niet eenogig. Daarom is praten over mijn werk niet minder onhandig dan doen alsof ik mijn aanpak uitleg: in werkelijkheid ben ik meer met de dingen bezig dan dat ik er op mijn beurt aan werk en ze af en toe een aanvaardbare plastische vorm geef.
Taal is mijn basismateriaal. Kunst is mijn speeltuin: ik geef me over aan vormspelletjes die meestal voortkomen uit taalspelletjes – als een oud net met gaten dat ik voortdurend op de werkelijheid werp en opnieuw lanceer. Het gaat erom het beeld letterlijk te nemen: uit het woord het beeld te halen dat erin vervat zit en het in een vorm fixeren op het moment dat het wordt gevangen. Woorden houden nooit op ons uit te lachen: dit is mijn overtuiging. Door te spelen op dit broos platform boven de afgrond, geef ik ze in zekere zin hun waarde terug: hun spel, hun theater van dwalende schaduwen. Er is een zekere politiek van restjes in deze spellen die, door middel van de taal van objecten, proberen objecten van de taal af te leiden.
François de Coninck (1969) werd geboren in Kinshasa, aan de oevers van Congo. Hij woonde een lange tijd in Antwerpen, aan de oevers van de Schelde. Hij woont nu in Brussel en werkt overal, aan de oever van de taal.
